DKK

Mocne było to rozpoczęcie powakacyjnego sezonu dyskusyjnego, oj mocne. Chyba żadna z nas, gdyby nie uczestnictwo w klubie czytelniczym, nie zdecydowałaby się sama na przeczytanie tej książki. Taki ładunek okrucieństwa, wyzysku, poniżenia i ludzkiej podłości  zdarza się bardzo rzadko, a jeśli dotyczy to siedmioletniego dziecka, jest to już stanowczo za wiele. Na szczęście nasze spotkanie, odbywające się w plenerze, na tarasie domu jednej z naszych klubowiczek  pomogło w przebrnięciu przez omówienie lektury. W otoczeniu pięknych roślin i ogromu smakowitości na stole (jak zwykle Panie cudownie wpisały się z przygotowanymi wiktuałami do treści książki – była i kuchnia afrykańska, i arabska, i włoska) dyskusja przebiegała niezwykle żywo i ekspresyjnie.

Niepisaną tradycją naszej grupy stało się celebrowanie ostatniego przed wakacjami spotkania z książką w ogrodzie jednej z klubowiczek. Tegoroczny czerwiec jest bardzo kapryśny, dlatego kwitnące zazwyczaj w obfitości rośliny powitały nas pąkami, ale przepiękny tulipanowiec stanowiący tło do zdjęć, wynagrodził nam wszystko. My już doskonale znamy i kochamy ten ogród, ale dwie z koleżanek, które dołączyły do nas w ubiegłym roku i były tu po raz pierwszy, wprost oniemiały z zachwytu. Zieleń, cisza i śpiew ptaków, a my siedzimy w altanie i rozmawiamy o Grecji… Czy może być coś wspanialszego?

W poniedziałek 24 kwietnia w Bibliotece w Przybysławicach spotkały się dwa kluby dyskusyjne. Tradycyjnie grupa dorosłych rozpoczęła dyskusję o 18.00, godzinę wcześniej na pierwszym spotkaniu ożywioną wymianę zdań prowadziły dzieci.

Miało być wspomnienie Wisławy Szymborskiej i było. Wcześniej, w rocznicę jej śmierci, delegatka naszego klubu zapaliła znicz na grobie noblistki, a wczoraj wysłuchałyśmy wierszy poetki w interpretacji jednej z klubowiczek - wielbicielki jej talentu. Aby bardziej wpisać się w klimat przyjęcia „u Wisi”, a wiemy, że swoich gości częstowała zupkami w proszku (choć serwowanymi w pięknej wazie) oraz daniami typu fast food, my zajadałyśmy się wyśmienitą pizzą z naszej lokalnej pizzerii „Americanos”.

Za nami lutowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych w Przybysławicach. Rozmawiałyśmy o książce C.W. Gortnera „Księżniczka Watykanu. Opowieść o Lukrecji Borgii”. Mimo że urodziła się w dalekim kraju i wiele wieków temu jest nam bliska. Tak jak i współczesne kobiety pragnęła zaznać szczęścia.

Oświęcim. Dla większości słowo to kojarzy się z obozem. Miejscem katorżniczej pracy, tortur, głodu i śmierci ponad miliona osób. Czy tylko z tym? Przecież Oświęcim jest miejscem nauki, pracy i życia dla 37 tysięcy mieszkańców. Czy zawsze będzie i czy zawsze musi być kojarzony z okrucieństwem i bestialstwem hitlerowskiej okupacji? Odpowiedzi na te trudne pytania szukał Marcin Kącki – reporter i redaktor Gazety Wyborczej, zajmujący się dzienni­karstwem śledczym, społecznym i historycznym. Dzięki swoim poszukiwaniom, zapiskami rozmów z tak różnymi ludźmi związanymi z dzisiejszym miastem „przeklętym” wciągnął nas w niezwykle ciekawą dyskusję.

W poniedziałkowy wieczór 21 listopada odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych w Przybysławicach. Przy stole tłoczno i gwarno, ponieważ niemal wszystkim Paniom udało się dotrzeć na spotkanie. Omawiana przez nas książka znanej polskiej pisarki miała nas zachwycić, ale okazała się być źródłem długiej dyskusji i porównań z omawianą w październiku lekturą.

Przedświąteczne i przedostatnie w tym roku spotkanie bibickiego Dyskusyjnego Klubu Książki odbyło się 30 listopada. Przytłoczeni panującą na zewnątrz pogodą, chcieliśmy odetchnąć przy ciepłej herbacie i dobrej książce na comiesięcznej dyskusji, jednak znów wyszło nie do końca tak, jak oczekiwaliśmy. Herbata, owszem, okazała się świetna, ale „Rok królika”, jednej z najbardziej współczesnych poczytnych autorek w Polsce, już nie.

Czy na pewno? Czy zawsze? Jednoznacznej odpowiedzi chyba nie ma. Czy decyduje o tym czas, a może okoliczności, może jednak sami ludzie? Książka „W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa” to przepełniona smutkiem historia. Historia chłopca - wiedeńskiego Żyda. Historia bezgranicznej miłości rodziców do jedynego syna. Historia zagłady Żydów. Historia przyjaźni szwedzkiego nazisty i zarazem sponsora nazistowskiej organizacji, który wyrastał w kulcie Hitlera i nienawiści do Żydów, z trzynastoletnim uchodźcą z zaanektowanego przez hitlerowców Wiednia.  I listy, stare listy przewiązane zwykłym sznurkiem pakowym. Pięćset listów z Wiednia wysłanych do ukochanego dziecka. Pięćset listów, których głęboki sens jest ukryty między wierszami. Dowody miłości, bólu i rozpaczy...

Zaczęło się nietypowo, sporem. Spór nie był jakiś bardzo gwałtowny, ot taka dyskusja o tym czym jest kryminał, a czym thriller. Czy to to samo, czy jednak nie, a jeśli nie to czym się różni. Czy książkę, którą przyszło nam omawiać można nazwać kryminałem, czy raczej nie? A może powieścią kryminalną? I tak mogłybyśmy jeszcze długo, ale na pomoc przyszła nam pyszna szarlotka upieczona przez jedną z pań. Szarlotka oczywiście na cześć autorki Charlotte Link, której powieść zatytułowaną „Lisia dolina” miałyśmy omawiać. Przy smacznym deserze nasze wcześniejsze kontrowersje przestały być ważne,a sama lektura skłoniła nas do długiej dyskusji. Tylko dla jednej z klubowiczek była książką tak przerażającą, że nie zdecydowała się jej przeczytać do końca i uczestniczyć w naszym spotkaniu.