DKK

W dniu 19 września w budynku wielofunkcyjnym przy ul. Lawendowej 32 w Zielonkach miało miejsce pierwsze, powakacyjne spotkanie członków klubu czytelniczego.

Lektura pięknie korespondowała z wakacyjnymi wyprawami kilku klubowiczów, a dokładnie tych, którzy odwiedzili ścianę wschodnią - wzdłuż granicy z Białorusią, Ukrainą czy Litwą. Autorka „Wędrownego Zakładu Fotograficznego” - Agnieszka Pajączkowska – podróżowała od wsi do wsi oferując napotkanym tam mieszkańcom zrobienie i wydrukowanie zdjęcia (portretu). Zapłatą za tę nietypową usługę był po prostu poczęstunek lub opowieść. Opowieść o życiu w tym konkretnym miejscu, zapomnianym przez ludzi, często była to opowieść o biedzie, starości i samotności. O czekaniu już chyba tylko na śmierć. Opowieść o smutnym wojennym i powojennym losie ludzi, którzy zostali przymusowo przesiedleni, pozostawieni samym sobie, a nade wszystko pozbawieni niezależności.

Mocne było to rozpoczęcie powakacyjnego sezonu dyskusyjnego, oj mocne. Chyba żadna z nas, gdyby nie uczestnictwo w klubie czytelniczym, nie zdecydowałaby się sama na przeczytanie tej książki. Taki ładunek okrucieństwa, wyzysku, poniżenia i ludzkiej podłości  zdarza się bardzo rzadko, a jeśli dotyczy to siedmioletniego dziecka, jest to już stanowczo za wiele. Na szczęście nasze spotkanie, odbywające się w plenerze, na tarasie domu jednej z naszych klubowiczek  pomogło w przebrnięciu przez omówienie lektury. W otoczeniu pięknych roślin i ogromu smakowitości na stole (jak zwykle Panie cudownie wpisały się z przygotowanymi wiktuałami do treści książki – była i kuchnia afrykańska, i arabska, i włoska) dyskusja przebiegała niezwykle żywo i ekspresyjnie.

Niepisaną tradycją naszej grupy stało się celebrowanie ostatniego przed wakacjami spotkania z książką w ogrodzie jednej z klubowiczek. Tegoroczny czerwiec jest bardzo kapryśny, dlatego kwitnące zazwyczaj w obfitości rośliny powitały nas pąkami, ale przepiękny tulipanowiec stanowiący tło do zdjęć, wynagrodził nam wszystko. My już doskonale znamy i kochamy ten ogród, ale dwie z koleżanek, które dołączyły do nas w ubiegłym roku i były tu po raz pierwszy, wprost oniemiały z zachwytu. Zieleń, cisza i śpiew ptaków, a my siedzimy w altanie i rozmawiamy o Grecji… Czy może być coś wspanialszego?

W poniedziałek 24 kwietnia w Bibliotece w Przybysławicach spotkały się dwa kluby dyskusyjne. Tradycyjnie grupa dorosłych rozpoczęła dyskusję o 18.00, godzinę wcześniej na pierwszym spotkaniu ożywioną wymianę zdań prowadziły dzieci.

Miało być wspomnienie Wisławy Szymborskiej i było. Wcześniej, w rocznicę jej śmierci, delegatka naszego klubu zapaliła znicz na grobie noblistki, a wczoraj wysłuchałyśmy wierszy poetki w interpretacji jednej z klubowiczek - wielbicielki jej talentu. Aby bardziej wpisać się w klimat przyjęcia „u Wisi”, a wiemy, że swoich gości częstowała zupkami w proszku (choć serwowanymi w pięknej wazie) oraz daniami typu fast food, my zajadałyśmy się wyśmienitą pizzą z naszej lokalnej pizzerii „Americanos”.

Za nami lutowe spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych w Przybysławicach. Rozmawiałyśmy o książce C.W. Gortnera „Księżniczka Watykanu. Opowieść o Lukrecji Borgii”. Mimo że urodziła się w dalekim kraju i wiele wieków temu jest nam bliska. Tak jak i współczesne kobiety pragnęła zaznać szczęścia.

Oświęcim. Dla większości słowo to kojarzy się z obozem. Miejscem katorżniczej pracy, tortur, głodu i śmierci ponad miliona osób. Czy tylko z tym? Przecież Oświęcim jest miejscem nauki, pracy i życia dla 37 tysięcy mieszkańców. Czy zawsze będzie i czy zawsze musi być kojarzony z okrucieństwem i bestialstwem hitlerowskiej okupacji? Odpowiedzi na te trudne pytania szukał Marcin Kącki – reporter i redaktor Gazety Wyborczej, zajmujący się dzienni­karstwem śledczym, społecznym i historycznym. Dzięki swoim poszukiwaniom, zapiskami rozmów z tak różnymi ludźmi związanymi z dzisiejszym miastem „przeklętym” wciągnął nas w niezwykle ciekawą dyskusję.

W poniedziałkowy wieczór 21 listopada odbyło się spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych w Przybysławicach. Przy stole tłoczno i gwarno, ponieważ niemal wszystkim Paniom udało się dotrzeć na spotkanie. Omawiana przez nas książka znanej polskiej pisarki miała nas zachwycić, ale okazała się być źródłem długiej dyskusji i porównań z omawianą w październiku lekturą.

Przedświąteczne i przedostatnie w tym roku spotkanie bibickiego Dyskusyjnego Klubu Książki odbyło się 30 listopada. Przytłoczeni panującą na zewnątrz pogodą, chcieliśmy odetchnąć przy ciepłej herbacie i dobrej książce na comiesięcznej dyskusji, jednak znów wyszło nie do końca tak, jak oczekiwaliśmy. Herbata, owszem, okazała się świetna, ale „Rok królika”, jednej z najbardziej współczesnych poczytnych autorek w Polsce, już nie.

Czy na pewno? Czy zawsze? Jednoznacznej odpowiedzi chyba nie ma. Czy decyduje o tym czas, a może okoliczności, może jednak sami ludzie? Książka „W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa” to przepełniona smutkiem historia. Historia chłopca - wiedeńskiego Żyda. Historia bezgranicznej miłości rodziców do jedynego syna. Historia zagłady Żydów. Historia przyjaźni szwedzkiego nazisty i zarazem sponsora nazistowskiej organizacji, który wyrastał w kulcie Hitlera i nienawiści do Żydów, z trzynastoletnim uchodźcą z zaanektowanego przez hitlerowców Wiednia.  I listy, stare listy przewiązane zwykłym sznurkiem pakowym. Pięćset listów z Wiednia wysłanych do ukochanego dziecka. Pięćset listów, których głęboki sens jest ukryty między wierszami. Dowody miłości, bólu i rozpaczy...