Grypa szaleje w Naprawie – pisał Jalu Kurek, a ja muszę dodać, że i w Zielonkach. Bo tylko grypa mogła tak spustoszyć ostatnie spotkanie DKK w naszej bibliotece. Nie pomógł wystrój jeszcze w pełni świąteczny, ni obrus w jodłowe wianuszki, ni zapach świec. Ale nie dałyśmy się zwyciężyć chorobie i choć w okrojonym stanie, podjęłyśmy walkę z lekturą. Właśnie walkę, bo w opinii prawie wszystkich (jedna z pań była w opozycji) obecnych książka wcale nie zachwyciła mimo pozytywnych recenzji i ogromnej ilości sprzedanych egzemplarzy. „Lato w Jagódce” Katarzyny Michalak zachęca ciepłą, kolorową okładką, ale dalej już nie jest tak kolorowo...
Główną bohaterkę powieści Gabrysię, od najmłodszych lat wychowywała ciotka Stefania. Znalazła ją ona na progu własnego domu i od tej chwili stały się niemalże nierozłączne. Starsza kobieta dała swojej podopiecznej wszystko o czym tylko zamarzyła: począwszy od poczucia bezpieczeństwa, a skończywszy na dobrym wykształceniu. Pewnego dnia Gabriela otrzymuje wymarzoną prace i wyprowadza się z rodzinnego domu. Jako zaklinaczka koni czuje się niezwykle dobrze i zarazem cieszy się, że jej niepełnosprawność nie stanęła na przeszkodzie do spełnienia marzeń.
Niektóre wątki powieści Katarzyny Michalak pokazują niesprawiedliwość i ludzką przebiegłość. Ale…no właśnie to ale…
Nawet jak na baśń dla dorosłych to mamy tego za wiele. Jest i arabski książę, który ofiaruje dziewczynie drogocenny pierścień (po którym potem zidentyfikuje ją w Tunezji), jest konkurs będący połączeniem trzech programów telewizyjnych: Panny i kawalera, Łabędziem być i klasycznych konkursów piękności, jest atak narkolepsji, który pojawia się tylko dwa razy – tam gdzie autorce wygodnie. Szczytem naiwności jest pokazanie, że w naszym kraju można w dwa miesiące odzyskać 2 hektarowy rodowy majątek wraz z pałacem i renowacja tegoż w następne pół roku za kwotę 500 tysięcy, nie mając gotówki i nie biorąc kredytu.
"Lata w Jagódce" nie możemy zaliczyć do grona literatury wybitnej, jednak z całą pewnością posiada ona w sobie pewien przekaz.
Lekturę z czystym sumieniem możemy polecić wszystkim tym, którzy lubują się w tego typu literaturze.
JR
